Alles is op zoek, alles is op weg en alles is op reis naar de juiste waarden. Zowel in opbouw als in afbraak schuilt een groot geheim. Het geheim van de atomen met een geheugen en die kunnen verbinden op basis van trilling en frequentie. De kosmische invloeden, de natuur als uitvoerend apparaat, de verbinding tussen hemel en aarde die ons de balans brengt, de balans van homeostase. Het weegt, het zendt, het ontvangt en het vertaalt, wie, wat en waar én op welk moment. Voeding voor opbouw, voeding voor afbraak, voeding van signalen en voeding van boodschappen met een uitvoerende taak. Op aarde of in het heelal zal zich nooit iets volbrengen tot iets definitiefs of klaar, als iets af is, is dat wederom een teken van vertrekken maar.

Omhoog en omlaag, heen en weer, de kosmos vereist de beweging van de lemniscaat; waar je ook staat, het is de start en finish tegelijkertijd. De eeuwigheid die toebehoort tot de kosmische communicatie en door haar gratie alles laat terugkeren in plant, mens of dier. Organisch, anorganisch, zoet, zout, zuur, of bitter… de kosmos praat zonder mond, luistert zonder oren, ruikt zonder neus, ziet zonder ogen en voelt zonder een huid. En toch… toch doet zij alles wat benodigd is, het heelal is een lichaam, begrijp dat nu toch. Met haar planeten die werken als organen, de zon het kloppende hart en de maan het hemellichaam dat kan sturen en navigeren, zelfs de schippers door de donkere nacht. Het golvende plasma in die zwarte duisternis, nevels van kleuren en de kosmos die steeds weer tegen de atomen roept “Alle ballen verzamelen”. Het werkt als ons brein, echter zonder na te denken, het zesde zintuig is uit het hoofd, uit het hart en laat de bezieling die het lichaam is spreken via de geest.

Moeder Aarde als een ruimteschip dat zich door de dierenriem heen beweegt, een universum gevuld met duizenden onbekenden, miljarden keer triljarden en daar een veelvoud van in atomen, die worden klaargestoomd voor een nieuwe belichaming. De pijlers van het gras, de pijlers van het leven, de atomen in deze zes eenheid, de hexagon als basis voor de kristalvorming. Mogelijk gemaakt door licht, lucht, bodem, voeding, water en temperatuur… wat stopt de kosmos in hen afzonderlijk? Alle atomen, exact hetzelfde beginnen zij, identiek en toch de samensmelting in de creatie van het plasma die bepaalt word ik het hart, de neus, het oor of toch de mond et cetera. Ergens in het plasma kreeg het de juiste waarden mee, het stuurde, het gaf mee en liet de boodschap zweven en reizen, reizen naar een nieuwe belichaming. Reïncarnatie via de atomen, ofwel de geboorte van een nieuwe creatie is hoe de kosmische kringloop werkt, de atomen zweven… tot het moment dat… pats…. één wordt twee.

Soms zijn de atomen nog niet gereed, nog niet helemaal af of nog niet goedgekeurd, zij keren dan terug om opnieuw te worden geprogrammeerd. Terug via de organische stof om zo opnieuw te kunnen fungeren als boodschapper of voedingsstof. De olie op aarde is de kringloop van eeuwige energie… soms heeft het nog niet de juiste waarden en keert het via de bloemen, de planten, de vruchten en de zaden terug naar de vruchtbare grond van Moeder Aarde.

De herfst als ultiem voorbeeld, miljoenen, triljoenen blaadjes waaien voorbij, de olie die zij bezitten zijn nog niet gereed voor jou en mij. De regenworm helpt mee en trekt de blaadjes in de grond, het wordt wederom voeding en de olie zakt onzichtbaar naar de ondergrond. Daar aangekomen in een wereld van schimmels, bacteriën, virussen, mineralen, voedingsstoffen, myceliumdraden en kristallen… een kosmische magie, donker eveneens en ook daar golft het. Zoals de golven in de zee, de golven in de lucht, de golven in het heelal, golven, vaak onzichtbaar en toch het juiste bericht. Trilling en frequentie, de dans van opnemen en afgeven, wat heeft het nodig en wanneer is het gereed voor de volgende fase in de kringloop die alles is. De kristallen worden opgenomen, de kristallen worden gevormd, de olie vervuld haar functie en de kristal geeft als antwoord haar de juiste signalen terug. De olie, ook zij nam op en gaf terug via de pijlers van het gras. Nu volwassen, ze is klaar en gerijpt tot de kringloop van energie. Zij wordt ons aangereikt als het bloed van Moeder Aarde, te jong om het te kunnen kwalificeren als fossiel. De cirkel is weer rond, rond in slechts enkele eeuwen tijd! De kristalvorming die benodigd is voor de opslag en fabricage van de groene hoax daarentegen, doet er juist honderdduizenden jaren over. Versneld graaft men deze fossiele materie van diep, diep onder de grond. Kobalt, lithium, neodymium et cetera, ze hebben haast, de wereld moet in onbalans, de wereld moet stuk. Ooit zal Moeder Aarde schudden van verdriet, herschikt dan alle middelen en ook dan weer een nieuw begin, de afbraak die weer opbouw is.

De kringloop van het water is eveneens een prachtig voorbeeld, de kringloop zuivert deze magische vloeistof met het grootste gemak. De verdamping doet het vuil scheiden van de rest en het “vuil” wordt weer opneembare voeding.

De kringloop van hout, de energie is opgeslagen in haar stam, een stam in het vuur geeft exact dezelfde hoeveelheid energie als de boom er in de loop der jaren heeft ingestopt en de balans is wederom nul. Het blad dat verteert, de CO₂, voeding, olie et cetera allen zijn op weg naar de nieuwe creatie.

De steen die ooit levend materiaal was en nu slijt, het breekt open en wordt weer opneembaar, opneembaar tot een nieuw mineraal dat het leven voedt. De warmte van het de zon, de koelte van de schaduw, het heft elkaar op en wederom is de dag weer om. Miljarden schelpen in de zee, miljoenen slakkenhuisjes op het land, zij sterven, slijten en keren terug, de kringloop van kalk in vogelvlucht. Suiker door de zon via de bladgroenkorrels opgestart, energie pluk je gewoon uit de lucht en zo doet de Rode Klaver dat met stikstof. Energie in licht, lucht, bodem… ja ja het wordt wat saai, de pijlers van het gras dus. Alles in beweging, alles op reis, nooit zal het stoppen, de kringloop en de eeuwigheid is wat ons rest.

Hoeveel voorbeelden wil je nog hebben, hoeveel voorbeelden wil jij nog zien, de gletsjers die nu smelten, misschien wil de kosmos dat ze juist nu haar atomen prijsgeeft. Prijsgeeft voor een nieuw begin en stromen eeuwenoude atomen zo weer onze longen in.

Piet Grasspriet @PGrasspriet  13 okt. 2023

Fossiele brandstoffen bestaan niet, het is het bloed van de aarde ons gegeven en de ultieme kringloop gevormd door de elementen. Onderbreek deze kringloop niet door zon en wind te “stelen”, Moeder Aarde heeft deze juist nodig om het bloed vorm te kunnen geven.

Let op! Mijn blogs zijn geschreven vanuit een persoonlijke visie.